Suetkafa

Paylas

Beirut - The Flying Club Cup

21. yüzyıl müziği etiketlerle ilerlerken, kendinden öncekilere benzemekten başka yeteneği/söyleyecek farklı sözleri olmayan pek çok isim çeşitli parolalar ile ortalığı çöplüğe çevirdi; indie, brit, elektro bir nevi sığınma alanı artık. Çöplükte tastamam parlayan, yeni kokan Beirut ya da Zach Condon ise yapışmayan ama kendine çeken karizmasıyla kotardığı debut albüm 'Gulag Orkestar' sayesinde kaliteli müziğe tüy diktiği gibi, kullandığı yaylı ve diğer çalgılarla, orijinalliğini tastiklemişti milyonlara. (Bir yılı aşkın uzunçaları çıkmayan Beirut, 'The Flying Club Cup' ile kalplerimizi fethetmek üzere, yeniden.)

İlk karşılaşmamızda yirmisine girmemiş bir ergen irisiyken, şimdilerle gençliği yavaştan terk eden Zach Condon, ilhamının yönünü Avrupa'ya çevirdiğinden bahsedince şüphe düşmüştü içimize, hafiften. Bazı şeyler değişecekti, Fransız şansonlarına olan hayranlığı değiştirecekti. Hem Fransa, Balkanlar kadar dertli bir ülke değildi. 'Gulag Orkestar', Avrupa'ya taşınınca daha bir şık olacaktı, daha bir beyfendi ama biraz küstah, biraz yüksekten bakar.

'The Flying Club Cup', dramlardan sıyrılıp kişisel depresyonlara doğru yol alan bir albüm. Bir büyüme sancısı. Bu sebeple, debut çıkışlı 'Postcards From Italy' gibi hitlerden, gençlik heyecanlarından yoksun. Daha ağır akıyor, peşinden sürüklemeyi de bilerek. Azalan Balkan baharatı, Avrupa müziğinin çok geçişli ve melankolik yapısıyla kaynaşıyor; 'Cherbourg' gibi yoğun şarkılar yetişkinliğe adım atmış Condon'un buhulu sesiyle daha da yaralayıcı oluyor. Doğrusu, Condon ustalığa koşar adımlarla ilerliyor!

8/10

Nantes
Cherbourg
The Flying Cup
In The Mausoluem