30 Temmuz, 2007

128

30 Temmuz Gecesi. Şiir derseniz eğer bana, hissetmek derim, anlatını sevmem. Sözcükler önce gelmeli belki de, güzel sözü beklemeli şair. Ülkemizden 'İkinci Yeniler' vardır ya hani, bak işte onlara bayılırım, istediklerimi fazlasıyla karşılarlar.

Copy-Paste ile günü kurtarmak lazım, 200. yazıymış hem, dönümlü sayılara önem verdiğimden güzel bir 'İkinci Yeni' şiiri ekleyeyim, Ece Ayhan'dan. Herkesin okumuş olduğunu temenni ettiğim 'Meçhul Öğrenci Anıtı'nı seçtim, bayılırım. Şiirde geçen 128 numara, Sylvia Plath'a kendini çok kaptıran değerli şairimiz/29 yaşında intihar eden Nilgün Marmara yani Ece Ayhan'ı en çok etkileyen ismin okul numarası. Bu arada, yarın ilk maaşımı alacağım, şimdi uyuyasım var, bugün çok basıktı, boğdu.

MEÇHUL ÖĞRENCİ ANITI
Buraya bakın, burada, bu kara mermerin altında
Bir teneffüs daha yaşasaydı
Tabiattan tahtaya kalkacak bir çocuk gömülüdür
Devlet dersinde öldürülmüştür

Devletin ve tabiatın ortak ve yanlış sorusu şuydu:
-Maveraünnehir nereye dökülür?
En arka sırada bir parmağın tek ve doğru karşılığı:
-Solgun bir halk çocukları ayaklanmasının kalbine!dir.

Bu ölümü de bastırmak için boynuna mekik oyalı mor
Bir yazma bağlayan eski eskici babası yazmıştır:
Yani ki onu oyuncakları olduğuna inandırmıştım

O günden böyle asker kaputu giyip gizli bir geyik
Yavrusunu emziren gece çamaşırcısı anası yazdırmıştır:
Ah ki oğlumun emeğini eline verdiler

Arkadaşları zakkumlarla örmüşlerdir şu şiiri:
Aldırma 128! İntiharın parasız yatılı küçük zabit okullarında
Her çocuğun kalbinde kendinden daha büyük bir çocuk vardır
Bütün sınıf sana çocuk bayramlarında zarfsız kuşlar gönderecek.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

şiir güzelmiş.aklıma yeni şeyler getirdi. iyi ki paylaşmışsın.