Suetkafa

Paylas

Bi' Dur!

Dün bi' yazı yazdım, sonra sildim, içime sinmedi çünkü. Yazmak için yazdım; yeterli sebebim yoktu. Blog boş kalmasın, giren-çıkan azalmasın diye. Sonra sildim hem de ne sinirle. Kendime sinirlendim. Boşa sıkıyorum gibi geldi. Amaçsız ilerliyorum gibi.

Böyle sanki zorunluluk varmış gibi oldu bir süre sonra, şu sıralar hele. İlla yeni yazılar eklemem lazım. Haliyle, tıkandığım anlar oldu. Tıknefes yazdım. Haliyle, özensiz oldu. Sonra üzüldüm çok. Kendime kızdım. Sonra aynı şeyi tekrarladım. Sonra yine üzülüp kızdım. Bir iki aydır böyle gidiyor; güzel yazılar gelmiyor değil fakat saçmaladığım da oluyor. Blogun sürerliliği tüketiyor bazen.

Yarın işten ayrılıyorum, bu işte kan kaybettirdi. Yordu ve yorunca iyice heves gitti. Yarın işten ayrılıyorum ve bir hafta evde kalıp birşeyler yazacağım ve bir hafta bloga belki eklerim, belki eklemem. Bir hafta stoklamak lazım. Özenmek. Birikirse azar azar, daha hızlı ve rahat ilerlerim. Bazen, özellikle şu sıralar, boşa kürek çekiyorum gibi geliyordu ki ara vermem gerektiğinin işaretleri belirdi.

Siz yine de girin, çıkın. Sayaç artsın. Yoksa üzülüyorum. Ben yine eklerim, bazı bazı copy-paste yaparım, olmadı bir haftalık süreçte yazdıklarımdan eklerim azar azar. Yarın son maaşımı alacağım. Kıyak para.