16 Nisan, 2008

Demin

Demin ocağın karşısındaydım ve çaydanlıktaki suyun, 3ü1Arada'yı çözecek olan suyun kaynamasını bekliyordum ve psikolojik açıdan çok zayıf bir anın içerisindeydim. Beni gerçekten rahatsız eden iki ev durumu vardır ki bu iki durumla karşılaştığımda ya duvarları tırmalarım, ya da evin en kimsesiz köşesine çekilip tırnaklarımı yerim; beni gerçekten rahatsız eden bu iki durum, kütüphanenin bulunduğu odalara akrabaların-komşuların girmesi (çünkü oralar mahrem yerler) ve suyun kaynamasını beklememdir. Demin annem çok yorgun olduğunu, babamın sendikadan geç döneceğini, canının yalnızca kahve içmek istediğini, kahve içmenin haricinde hiçbir şey yapmayacağını söyledi. Ama, dedim, ama ben su kaynatamam ki.

Suyun kaynamasını beklerken, sabrımın kırıldığı, zorlayan anlarda, üç adım öte odadaki bilgisayardan, Joy Division'ın ilk kaydı ''An Ideal for Living'' yükseliyordu; EP, sinir krizi geçirmek üzere olan bana bazı heyecanları tekrar yaşattı. Altı gün öncesinde, -saf- altın günümde, sabahın erken saatlerinde, biz kahvaltı yaparken, o bana daha çok yemek yememi tembihlerken, ben ise çocukluğumda yanı başımda Kuran okuyan anneannemi sevindirmek için nasıl duyduklarımdan etkilenmiş numarası yaptığımı anlatırken, yine bu EP çalıyor, ''No Love Lost''un nakaratına, yemek masasına çarptığımız çatalların sesiyle eşlik etmeye çalışıyorduk. O sabaha duyduğum özlem, biriktirdiğim anılardan daha ağırdı. Birden tüm sular taştı.

An Ideal for Living'den gelsin öyleyse,
mp3: Joy Division - No Love Lost
mp3: Joy Division - Failures

O günün ilerleyen saatlerinde the Velvet Underground and Nico çaldı,
mp3: The Velvet Underground and Nico - Venus In Furs

1 yorum:

Adsız dedi ki...

ayy ne tatlı