Bunlar Westwoodİnsanları dış görünüşleriyle yargılamam, diye bir cümle kurmayacağım. OK, yargılamıyorum, öyle bir insan değilim. Fakat dış görünüşün kontrolsüzlüğünü savunan bir insan da değilim ve bu konuda geliştirdiğim tavır, giderek saplantılı bir hal alıyor. Beden geçmişiyle birleşen saplantı, modaya ya da bedeni kaplayan ne varsa onlara ayrılan alanın kimi zaman sinirlere dokunan tehlikesiyle çarpıştığında, taşıdığın tüm kültürel kodlar belli bir sisteme zorlanıyor. Açıkcası, benim daha derin anlamlar yüklediğim bu sistemi açmak konusunda pek hevesli değilim. Yine de, New Romantic hakkında yazmışken ve Vivienne Westwood tekrar savaş çığlıkları atmaya başlamışken, benim sistemin dışa dönüklüğünde bir takım aktifleşmelerin olması kaçınılmaz. Üzerine, Raf Simons yenilerine dikkatli bakıldığında, 'klasik üzerinden' gerçekleşecek bir sıçramanın izleri görünebiliyor. Cinsiyetin eriyebildiği bir huni olarak New Romantic, öncelikle mevcut cinsiyet kodları üzerinde işleniyor. Sıradaki adım, haliyle, kendinin reddi oluyor. Önceki yazıya ekti, bitti.
Bunlar da Simons
0 yorum:
Yorum Gönder